کمپوزیسیون عبارت است از ترکیب بندی تصویر و انتخاب و قراردادن مناسب و به جای عناصر تشکیل دهنده تصویر برای بیان ایده‌ای خاص در عکس.
عواملی که در یک عکس برای تأکید بر نکاتی خاص مورد استفاده قرار می گیرند، عبارتند از وضوح، مقیاس، رنگ، آرایش صحنه و محل استقرار.
وضوح: یا واضح نشان دادن یک موضوع نسبت به زمینه یا دیگر موضوع‌ها در تصویر می توان توجه بیننده را به موضوع موردنظر جلب کرد.
مقیاس: هرگاه اندازه یک موضوع نسبت به دیگر موضوع‌ها بزرگ‌تر باشد چشم‌ها به سوی آن کشیده خواهد شد.
رنگ: اگر رنگ موضوع با رنگ پس‌زمینه‌ای که موضوع دربرابر آن قرار گرفته است اختلاف داشته باشد، موضوع برجسته‌تر خواهد شد.
آرایش صحنه: حتی‌الامکان سعی شود کادر تصویر از موضوع‌هایی که نقشی در تصویر ندارند، خالی باشد. آسان‌ترین روش خالی کردن کادر؛ انتخاب نقطه دید مناسب است. از خطوط قوی موجود می‌توان به گونه‌ای بهره برد که چشم را به سمت بخش بااهمیت تصویر هدایت کنند.
محل استقرار: برخی از عکاسان معتقدند موضوع نباید به لبه‌های کادر نزدیک باشد. قراردادن موضوع در وسط عکس اگرچه تأکید بسیاری بر آن می‌کند، اما بسیار رسمی و تکراری است.

 به نظر عده‌ای از آنها قراردادن خط افق در مرکز عکس به گونه‌ای که عکس را به طور دقیق به دو نیمه تقسیم کند، غلط است و خط افق را باید بالاتر یا پایین‌تر از مرکز عکس قرار داد. در عکسبرداری پرتره نیز عده‌ای توصیه می‌کنند همیشه فضای باز در سمتی که موضوع به آن طرف نگاه می‌کند، بیشتر از فضای پشت سر او باشد. درمورد موضوع‌های متحرک «مثلاً سوارکار یا موتورسوار» باید فضای بیشتری دربرابر موضوع و فضای کمتری در پشت‌سر او قرار داده شود. با وجود آنچه گفته شد. عکاسان پرآوازه‌ای هستند که به الگوهای اشاره شده اعتقاد ندارند و در عین حال عکس‌هایی که از نظر کمپوزیسیون دارای زیبایی و استحکام خاصی هستند، ارائه می‌کنند.