عکاسی کلوزآپ1 یا ماکرو2 یکی از جالب‌ترین شیوه‌های عکاسی است. ما عادت داریم که معمولاً اشیاء و موجودات را از فاصله یک یا دومتری ببینیم، اما درصورتی که تنها کمی به سوژه خود بیشتر نزدیک شوید، پا به دنیای جدیدی گذارده‌اید با زیبایی‌های خاص خودش. حالا اگر این فاصله عکسبرداری به چند سانتی‌متر تبدیل شود، سوژه بسیار بزرگ‌تر از حد طبیعی خود ثبت خواهد شد و جذابیت تصویری بسیار زیادی به همراه خواهد آورد.
دوربین‌های عکاسی را می‌توان به دو دسته عمده تقسیم‌بندی کرد: 1- دوربین‌هایی که لنز آنها قابل تعویض نیست و صرفاً در محدوده تعیین شده لنز ثابت نصب شده بر روی آن می‌توانید قدرت مانور داشته باشید، 2- دوربین‌هایی که لنز آنها قابل تعویض بوده و می‌توانید انواع و اقسام لنزها برای کارهای مختلف عکاسی را برایشان تهیه کنید.
در دوربین‌های نوع اول می‌توانید با زدن کلید ماکرو وارد حالت کلوزآپ شوید. علامت ماکرو در این دوربین‌ها به شکل یک گل لاله است و باید جایی روی بدنه یا منوی دوربین خود این علامت را پیدا کنید. اکثر دوربین‌ها درحالت معمولی از حدود 30 سانتی‌متر تا بی‌نهایت می‌توانند فوکوس کنند، اما درحالت ماکرو این فاصله به حدود 5 سانتی‌متر کاهش پیدا می‌کند، اما در دوربین‌هایی که قابلیت تعویض لنز دارند (SLR)3 دست عکاس برای ماکروگرافی بسیار باز است. بهترین روش تهیه یک لنز ماکرو برای آن است. برخی از لنزهای نرمال یا تله یا زوم نیز دارای سوئیچ ماکرو هستند که می‌توانید برای کاهش فاصله عکسبرداری از آنها استفاده کنید. روش دیگر استفاده از عدسی‌های کلوزآپ است که قیمت آنها ارزان است و بر روی لنز معمولی دوربین نصب و باعث کاهش فاصله عکسبرداری می‌شوند . وسیله دیگری که می‌توانید برای این منظور از آن استفاده کنید، حلقه‌های افزایش فاصله کانونی «EXTENSION TUBE» است که بین بدنه و لنز دوربین نصب می‌شود و به وسیله آن می‌توان فاصله بین لنز تا سطح فیلم عکاسی یا حسگر دوربین دیجیتال را افزایش داد و درنتیجه فاصله عکسبرداری کاهش پیدا می‌کند. یکی دیگر از روش‌های متداول بین عکاسان در عکاسی کلوزآپ، وارونه کردن لنزها به وسیله واسطه‌هایی است که سازندگان دوربین عرضه می‌کنند. این واسطه به رزوه جلوی لنز که محل نصب فیلتر است، پیچ می‌شود و طرف دیگر واسطه مذکور به بدنه دوربین اتصال می‌یابد و درواقع پشت عدسی لنز رو به موضوع قرار می‌گیرد. با این تکنیک می‌توانید بزرگنمایی موضوع را تا ده‌برابر افزایش دهید.
حالا می‌پردازیم به تکنیک‌های کلوزآپ؛ اگر بخواهید عکس‌های ماکروی خوبی بگیرید، نیاز به سه پایه دارید. چون در عکاسی ماکرو بزرگنمایی زیاد است، طبیعتاً لرزش‌های دست شما تشدید می‌شوند و اثر نامطلوبی بر روی عکس می‌گذارند و به همین دلیل حتی در سرعت‌های بالای دوربین عکاسی هم استفاده از سه‌پایه توصیه می‌شود. درصورتی که به خاطر داشته باشید در شماره‌های پیشین درمورد عمق میدان عکس صحبت کردیم، یکی از مهم‌ترین مواقعی که عمق میدان اهمیت پیدا می‌کند، عکاسی ماکرو است.
در عکسبرداری ماکرو به علت کم بودن فاصله عکاسی، عمق میدان بسیار کم است و از حدود یک سانتی‌متر بیشتر نمی‌شود و تنها قسمتی از سوژه شما واضح می‌افتد. برای رفع این مشکل می‌باید دیافراگم دوربین خود را ببندید و سعی کنید حدالامکان از کمترین اندازه دیافراگم «بزرگ‌ترین عدد آن» استفاده کنید.
البته همانطوری که می‌دانید با بستن دیافراگم میزان نور ورودی به دوربین کاهش پیدا می‌کند و از طرفی نیز با بالا بردن سرعت دوربین نیز بازهم شدت نور ورودی کاهش می‌یابد. برای رفع این مشکل دو راه‌حل وجود دارد که می‌توانید حتی تواماً نیز آنها را به کار ببرید. اولاً باید نور موجود بر روی سوژه را افزایش دهید، ثانیاً با بالا بردن حساسیت دوربین خود یا استفاده از فیلم‌هایی با حساسیت بالا می‌توانید این نقیصه را جبران کنید.
دقت کنید در عکاسی کلوزآپ یا ماکروگرافی بهتر است از زمینه‌های محو یا ساده و مسطح استفاده کنید، حتی می‌توانید از یک زمینه ساختگی مثلاً یک صفحه کاغذ با رنگ مناسب در پشت سوژه بهره جویید. در این صورت موضوع شما بیشتر و بهتر جلب‌توجه می‌کند.
معمولاً توصیه می‌شود که در عکاسی کلوزآپ از فلاش دوربین استفاده نشود، زیرا فلاش اکثر دوربین‌ها برای عکاسی از فواصل نزدیک ساخته نشده و هنگام عکسبرداری از فواصل خیلی نزدیک به علت پرنور کردن سوژه جزییات آن را از بین می‌برد. البته برای عکسبرداری ماکرو فلاش‌های خاصی وجود دارد که دور لنز دوربین قرار می‌گیرد و نور بهتری به سوژه می‌تاباند.
اشیای کوچک زیبایی در طبیعت وجود دارد که از آن جمله می‌توان قطرات آب باران، شبنم روی برگ‌ها، گل‌های کوچک، پروانه‌ها و... را نام برد و شما می‌توانید با استفاده از تکنیک‌های فوق عکس‌های زیبا و جالبی از آنها بگیرید.
1- Close–up photography
2- macrophotography
3- single lens reflex